Ποιές οι Συνθήκες της Παγκόσμιας Ενεργειακής Μετάβασης; COP25 Μαδρίτη

Ένα ερώτημα που τίθεται είναι πώς μπορεί να οργανωθεί η ενεργειακή μετάβαση σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι αναπτυσσόμενες χώρες αγωνίζονται για τη μετάβαση στην καθαρή ενέργεια επειδή δεν διαθέτουν τα οικονομικά και τεχνικά μέσα; Μια νέα αναφορά πολιτικής από το Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών Αειφορίας (Institute for Advanced Sustainability Studies - IASS) επικεντρώνεται στους κινδύνους μιας άνισης μεταβατικής περιόδου και κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για την πρόληψη τέτοιων κινδύνων.

Στη συγγραφή της πολιτικής τους «Αντιμετώπιση του κινδύνου μιας άνισης μετάβασης στην ενέργεια με χαμηλές εκπομπές άνθρακα», οι συγγραφείς Laima Eicke, Silvia Weko και Prof. Andreas Goldthau από την IASS γράφουν ότι η επίτευξη των τεχνολογικών και οικονομικών προϋποθέσεων για μια παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση είναι κρίσιμη. Διαφορετικά, υπάρχει κίνδυνος οι αναπτυσσόμενες χώρες να μην είναι σε θέση να κάνουν την αλλαγή σε περισσότερο φιλικά προς το περιβάλλον ενεργειακά συστήματα και να συνεχίσουν να υστερούν στην ενεργειακή μετάβαση - με εκτεταμένες συνέπειες για αυτές και τον υπόλοιπο κόσμο. Από τη μια πλευρά, η αύξηση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα θα έχει αρνητικές επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Από την άλλη, οι χώρες με καθυστέρηση μετάβασης θα ήταν πιο επιρρεπείς σε πολιτική αστάθεια και οικονομική κρίση.

Για παράδειγμα, οι χώρες που δεν είναι σε θέση να καταργήσουν γρήγορα τα ορυκτά καύσιμα, κινδυνεύουν να αποκλειστούν από το διεθνές εμπόριο και τις αλυσίδες αξίας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε μια παγκόσμια οικονομία χωρίς άνθρακα, η περιεκτικότητα σε «άνθρακα» των προϊόντων θα αποτελέσει σημαντικό παράγοντα για τον καθορισμό της πρόσβασης στην αγορά ενώ κινδυνεύουν να παραμείνουν πίσω. Οι ζημίες που θα προκληθούν στις οικονομίες, θα μπορούσαν να είναι μόνιμες.

Για να περιορίσουν την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη σε 1,5 βαθμούς Κελσίου, όλες οι χώρες θα πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες στην απανθρακοποίηση των οικονομιών τους - και απαιτούνται συνεπείς στρατηγικές για να συμβεί αυτό. Όπως λέει ο Laima Eicke, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης: "Εάν το χάσμα μεταξύ των χωρών στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα διευρύνεται, επιβραδύνεται περαιτέρω η μετάβαση". Για να αποφευχθεί αυτό το σενάριο, πολλές χώρες χρειάζονται δεσμεύσεις για χρηματοδοτική και τεχνική βοήθεια για να επιταχύνουν τις διαδικασίες μετάβασης στην ενέργεια στο βαθμό που απαιτείται από τη συμφωνία των Παρισίων.

Οι συναντήσεις της Σύμπραξης του Μαρακές για την Παγκόσμια Δράση για το Κλίμα, στις οποίες συμμετέχουν εκπρόσωποι διαφόρων κυβερνητικών επιπέδων, καθώς και του ιδιωτικού τομέα και των επενδυτών, θα μπορούσαν να ανοίξουν περαιτέρω χώρο για αυτές τις συζητήσεις στην COP25.

Άλλες διεθνείς πλατφόρμες, διμερή προγράμματα και ιδιωτικοί φορείς μπορούν επίσης να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Πρωτοβουλίες όπως συμπράξεις τονίζουν τη δυνατότητα ευθυγράμμισης των δραστηριοτήτων πολλών παραγόντων σε συγκεκριμένα πλαίσια χωρών.

Πρέπει επίσης να ληφθούν μέτρα για τον συντονισμό των αρχών και των πρακτικών των δημοσιονομικών φορέων σε όλες τις χώρες. Η COP25 στη Μαδρίτη θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ορόσημο για συνεπείς στρατηγικές, οι οποίες θα είναι ζωτικής σημασίας για τις αναπτυσσόμενες χώρες, δεδομένου ότι θα ενημερώσουν τις εθνικά καθορισμένες προθέσεις συνεισφοράς (NDCs) τους το 2020 και θα ενισχύσουν τις προσπάθειες για να τερματιστεί το χάσμα των φιλοδοξιών-στόχων.

Α.Δ

Πηγή Φωτογραφιών : https://www.iene.eu
                                    https://phys.org